1- آن كس كه به خدا اطمينان كند، خداوند شادي را به او بنماياند (او را شاد كند).

2- و آن كس كه به خدا توكل كند، امور زندگي او را كفايت كند.

3- اطمينان به خدا، دژي است كه جز مؤمن امين، در آن جاي نمي گيرد.

4- توكل به خدا مايه ي نجات از هر گونه بدي، و مايه ي حفظ از گزند هرگونه دشمن است.

5- دين، مايه ي عزت است.

6- علم، گنج است.

7- خاموشي، نور است.

8- درجه ي نهائي زهد و پارسائي، پرهيز از گناه است.

9- هيچ چيزي مانند بدعتها موجب ويراني دين نمي شود.



[ صفحه 118]



10- هيچ چيزي چون طمع، انسانها را تباه نمي سازد.

11- اصلاح امور مردم به وسيله ي رهبر آنها است.

12- و با دعا كردن، بلاها رفع مي گردد». [1] .