حضرت عبدالعظمي حسني (ره) مي گويد: به امام جواد عليه السلام عرض كردم: «اي مولاي من، اميد آن را دارم كه شما همان قائم از خاندان محمد صلي الله عليه و آله باشي كه سراسر زمين را همانگونه كه پر از ظلم و جور شده، پر از عدل و داد كند.»

امام جواد عليه السلام در پاسخ فرمود:

«هر يك از ما امامان، قائم به امر خدا و راهنماي به سوي دين خدا



[ صفحه 111]



است، ولي آن قائمي كه خداوند به وسيله ي او سراسر زمين را از لوث كفر و الحاد پاك مي سازد، و زمين را پر از عدل و داد مي نمايد، كسي است كه ولادتش از نظر مردم مخفي است، و خودش از آنها غايب است، و تلفظ به نام مبارك او براي مردم حرام است، او همنام و هم كنيه ي رسول خدا صلي الله عليه و آله است، او همان است كه زمين در زير پايش كشيده مي شود. (و طي الارض مي كند) و هرگونه سختي برايش رام مي گردد، اصحاب او به تعداد مجاهدان جنگ بدر (313 نفر) از دورترين نقاط، به محضرش مي رسند، و اين است (يكي از مصاديق) سخن خداوند كه مي فرمايد:

اينما تكونوا يأت بكم الله جميعا ان الله علي كل شي ء قدير.

«هر جا باشيد خداوند همه ي شما را حاضر مي كند، همانا خداوند بر همه چيز توانا است». (بقره / 148)

وقتي كه اين 313 نفر از مردان مخلص در كنار آن حضرت، اجتماع نمودند، خداوند فرمان او را آشكار مي سازد، وقتي كه تعداد بيعت كنندگان (ده هزار نفر) تكميل شد، به اذن الهي خارج مي گردد، و پياپي دشمنان خدا را مي كشد تا خداوند خشنود گردد.

حضرت عبدالعظيم عرض كرد: «چگونه او از خشنودي خدا آگاه مي گردد؟»

حضرت جواد عليه السلام فرمود: «خداوند، رحمت را در قلب او مي افكند (و همين نشانه ي خشنودي خدا است) وقتي كه قائم (عج) وارد مدينه مي شود دو بت لات و عزي را (از درون قبر) خارج مي سازد و مي سوزاند.» [1] .