يكي از شاگردان امام جواد عليه السلام بيمار شد، در حدي كه به بستر افتاد و اميد زنده ماندن نداشت، امام جواد عليه السلام باخبر شد، همراه جمعي



[ صفحه 110]



اصحاب به عيادت او رفت، وقتي كه در بالين او نشست و احوال او را پرسيدند، او زار زار گريه كرد و مي گفت: «مي ميرم، چه كنم؟ مرگ در كار است...»

امام جواد عليه السلام به او فرمود: «اي بنده ي خدا تو كه از مرگ مي ترسي، از اين رو است كه نمي داني مرگ چيست، براي تو مثالي بزنم: اگر بدنت آلوده به چرك و كثافت باشد، و موجب زخمهاي پوستي بدن گردد و ناراحت شوي، و بداني كه اگر حمام بروي و شستشو كني، همه اين چركها و آلودگيها و زخمها از بين مي رود، آيا ميل داري كه به حمام بروي، يا ميل نداري؟» بيمار عرض كرد: البته دوست دارم كه هرچه زودتر به حمام بروم و خود را از همه ناپاكيها پاك نمايم. امام جواد عليه السلام فرمود: مرگ براي مؤمن، همان حمام است و آن آخرين منزلگاه و مرحله شستشو و پاكسازي از آلودگيهاي گناه مي باشد، بنابراين اگر به سوي مرگ رفتي، در حقيقت از همه اندوهها و رنجها رهيده اي و به سوي شادي رو آورده اي، پس هيچ غم را به خود راه نده».

بيانات گرم وپر مهر امام جواد عليه السلام روحي تازه در كالبد آن بيمار بخشيد، قلب و اعصاب او آرام شد، و اندوهش به شادي و نشاط تبديل گشت.