و از علي بن جرير نقل مي كند كه گفت: خدمت حضرت جواد عليه السلام نشسته بودم؛ گوسفندي از غلام وي گم شده بود و بعض همسايگان او را به اتهام دزديدن آن گرفته بودند و به طرف حضرت مي كشيدند، فرمود: واي بر شما دست از همسايگان من برداريد كه گوسفند شما را ندزديده اند، گوسفند در خانه ي فلان است، از آنجا بيرونش آريد؛ رفتند آنجا گوسفند را پيدا كردند؛ صاحب خانه را بيرون كشيده زدند و لباسهايش را پاره كردند؛ و او قسم مي خورد كه گوسفند را ندزديده؛ تا وي را نزد حضرت بردند، فرمود واي بر شما به اين مرد ستم كرديد، گوسفند خود به خانه ي او رفته، و او خبر نداشته؛ سپس او را برگرداند و براي اين كه لباس هايش را پاره كرده بودند و او را زده بودند چيزي به وي داد. [1] .