شخصي به نام مطرفي چهار هزار درهم به حضرت رضا عليه السلام قرض داده بود، ناگاه شنيد كه آن حضرت از دنيا رفت، پيش خود گفت: «اي داد و بيداد كه پولم از بين رفت.»

بي آنكه اين موضوع را به كسي بگويد، امام جواد عليه السلام براي او پيام فرستاد كه فردا نزد من بيا.

او مي گويد: فرداي آن روز نزد امام جواد عليه السلام رفتم، به من فرمود: «ابوالحسن (امام رضا عليه السلام) از دنيا رفت، و تو چهار هزار درهم از او طلب داري؟»

گفتم: آري، چنين است.



[ صفحه 85]



ديدم امام جواد عليه السلام جانمازي را كه زير پايش بود، بلند كرد، زير آن دينارهاي بسيار بود، آنها را به من داد (تا با ترازو وزن كنم و مقدار طلب خود را از آن بردارم.) [1] .