ابوهاشم جعفري مي گويد: خدمت ابوجعفر دوم (امام جواد عليه السلام) رسيدم و نزدم سه نامه ي بدون اسم بود كه بر من مشتبه شدند و خيلي غمگين شدم. پس حضرت يكي را برداشت و فرمود: اين نامه ي ريان بن شبيب است و دومي را برداشت و فرمود: اين هم نامه ي محمد بن حمزه مي باشد و به سومي هم فرمود: اين هم نامه ي فلاني است.

در اين هنگام من حيرت كردم! حضرت به من نگاه كرد و لبخند زد. [1] .