«تعامل داراي دو وجه ابزاري و اظهاري است. برخلاف وجه ابزاري، آنچه افراد را با يكديگر پيوند مي دهد و باعث تداوم و شكل گيري تعاملات مي گردد، وجه اظهاري تعامل است. نماز بيشتر وجه اظهاري تعامل را به وجود مي آورد. تعامل داراي انواعي است شامل مبادله اي، قدرت، ارتباطي و گفتماني.» [1] نماز بر روي انواع تعامل بيان شده اثر مي گذارد.



[ صفحه 91]



نماز بر تعامل يا روابط مبادله اي بصورت رد و بدل نمودن پول، كالا و خدمات (مثل كمك به نيازمندان و ...) بين نمازگزاران، بر تعامل يا روابط قدرت، پيروي از دستورات (مانند پيروي از فرامين مراجع عظام، ولي امر و ...)، بر تعامل يا روابط ارتباطي بصورت رد و بدل نمودن عاطفه، حق و تكليف و بر تعامل يا روابط گفتماني بصورت رد و بدل شدن اطلاعات و برداشت ها جهت رسيدن به فهم و تفاهم، تأثير فراواني دارد.