تمام آيات قرآن داراي اهميت اند، زيرا همه كلام خدا است و براي تربيت و نجات بشريت نازل شده است، ولي در ميان آنها بعضي درخشندگي خاصي دارند، از جمله پنج آيه ي فوق كه از فرازهاي تكان دهنده ي قرآن است كه مجموعه اي از معارف ديني آميخته با لحن لطيف مناجات و نيايش در شكل يك نغمه ي آسماني مي باشد، و لذا در احاديث و روايات اهميتي خاص به اين آيات داده شده است.



[ صفحه 235]



عطاء ابن ابي رياح مي گويد: روزي بر عايشه وارد شدم از او پرسيدم شگفت انگيزترين چيزي كه در عمرت از پيامبر اسلام صلي الله عليه و اله ديدي چه بود؟ گفت: كارهاي پيامبر همه شگفت انگيز بودند ولي از همه عجيب تر اين كه شبي از شبها كه پيامبر در منزل من بود به استراحت پرداخت هنوز آرام نگرفته بود بلند شد لباس پوشيد و وضو گرفت به نماز ايستاد آن قدر در حال نماز و در جذبه الهي اشك ريخت كه دامنش تر شد سپس سر به سجده نهاد چندان گريه كرد كه زمين از اشك چشمش تر شد و همچنان تا طلوع صبح منقلب بود هنگامي كه بلال آمد به نماز صبح دعوت كرد پيامبر را گريان ديد عرض كرد شما چرا گريه مي كنيد؟ شما مشمول لطف خدا هستيد، فرمود: ألا أكون لله عبدا شكورا، آيا من بنده شكرگذار خدا نباشم و چرا نگريم، ديشب خدا آيات تكان دهنده اي بر من نازل كرده است سپس شروع به خواندن پنج آيه ي فوق كرد، و در پايان فرمود: ويل لمن قرأها و لم يتفكر فيها، واي بر آن كس كه آنها را بخواند و در آنها نينديشد، جمله ي آخر كه افراد را با تاكيد فراوان به تفكر هنگام تلاوت اين آيات امر مي كند در روايات متعددي به عبارات گوناگون نقل شده:

در روايتي از حضرت علي عليه السلام نقل شده كه پيامبر خدا هرگاه براي نماز شب برمي خواست نخست مسواك مي كرد سپس نظر به آسمان مي افكند و اين آيات را زمزمه مي نمود.

نوف بكالي كه از ياران خاص حضرت علي عليه السلام بود مي گويد: شبي در خدمت آن حضرت بودم هنوز بيدار بودم ديدم امام بلند شد و شروع به خواندن اين آيات كرد سپس مرا صدا زد فرمود: اي نوف خوابي يا بيدار؟ عرض كردم:



[ صفحه 236]



بيدارم آسمان را تماشا مي كنم: فرمود خوشا آنان كه آلودگيهاي زمين را نپذيرفتند و به اين راه آسمان پيش رفتند. [1] .