ابوحمزه بطائني مي گويد: بعد از شهادت زين العابدين عليه السلام به كنيزي از كنيزان حضرت گفتم: شمه اي از حالات آن بزرگوار را برايم بگو، گفت: مفصل شرح دهم يا مختصر؟ گفتم: مختصر بگو، گفت: ما أتيته بطعام نهارا قط، هرگز روزها برايش غذا حاضر نكردم روزه دار بود، و ما فرشت له فراشا بليل قط، و هرگز در شب بستر برايش نگستردم؛ زيرا سرگرم شب زنده داري بود. [1] .