از حضرت امام محمد باقر عليه السلام نقل شده: فاطمه دختر اميرالمؤمنين عليه السلام گفت: كه حضرت سجاد عليه السلام خود را در عبادت زياد به رنج و تعب مي اندازد، به جابر بن عبدالله انصاري گفت: كه اي صحابي رسول خدا ما بر شما حقوقي داريم يكي از آنها اين است كه اگر ديديد يكي از ما از كثرت و زيادي عبادت از پا درآيد و خسته شود به او بگوئيد كه بر خود رحم كند، اكنون كه زين العابدين عليه السلام از عبادت فراوان به زحمت و سختي افتاده به طوري كه پيشاني و كف دستها و زانوهايش پينه بسته او را يادآوري كنيد، جابر شرفياب محضر پرنور آن بزرگوار شد عرض كرد خداوند بهشت را براي شما و شيعيان شما آفريده، و جهنم را براي دشمنانتان چقدر عبادت و شب زنده داري؟ حضرت فرمود: اي يار رسول خدا مگر نمي داني با اين كه جدم رسول الله معصوم بود آن قدر عبادت كرد كه پاهايش ورم كرد، به وي عرض شد كه چرا اين قدر به خود رنج مي دهي با اين كه خدا گناهان گذشته و آينده ي ترا بخشيده؟ فرمود: آيا من بنده ي سپاسگزار و شاكر خدا نباشم، جابر عرض كرد: اي فرزند رسول خدا بر خود رحم كن، فرمود: اي جابر همانا روش پدرانم را ادامه مي دهم تا نزد ايشان بروم. [1] .

و از امام محمد باقر عليه السلام روايت شد كه پدرم در هر شبانه روز هزار ركعت نماز به جا مي آورد آن چنان كه اميرالمؤمنين عليه السلام بود، پانصد نخل خرما داشت كنار هر نخلي دو ركعت نماز مي خواند.



[ صفحه 227]