و كان من صفاته و مكارم أخلاقه عليه السلام أشهر من أن يذكر، و يكتفي هاهنا بإيراد كلمات من الجمع و منهم محمد بن طلحة الشافعي في مطالب السؤال صفحة 83 طبع تهران، قال: أبوالحسن موسي بن جعفر الكاظم هو الإمام الكبير القدر العظيم الشأن المجتهد الجاد في الاجتهاد المشهور بالعبادة و المواظب علي الطاعة المشهور بالكرامات يبيت الليل ساجدا و قائما يقطع النهار متصدقا صائما، و لفرط حلمه و تجاوزه عن المعتدين عليه دعي كاظما. [1] .



[ صفحه 182]



محمد بن طلحه ي شافعي كه سني است در كتاب مطالب السؤال كه نوشته ي او است نقل مي كند: صفات برجسته و اخلاق پسنديده ي موسي بن جعفر عليه السلام آشكارتر از آن است كه يادآوري شود، و اكتفا مي شود در اين جا به آن چه كه او در صفحه ي 83 كتابش گفته است: ابوالحسن موسي بن جعفر الكاظم عليه السلام او امام و پيشواي بزرگ قدر و بزرگ منزلت و شأن، مجتهد و كوشاي در اجتهاد و مشهور به عبادت و مواظب بر طاعت خدا و مشهور به كرامات، شب زنده داري مي كرد در حال سجود و قيام، روز را به پايان مي رساند در حال روزه و دادن تصدق، و از زيادي حلم و بردباري و گذشت از متجاوزان خود به لقب كاظم خوانده شد.

و روايت شده از گروهي از اصحاب و ياران كه موسي بن جعفر عليه السلام وارد مسجد رسول خدا مي شد و سلام مي كرد، بعد به سجده مي رفت در اول شب در سجود خود مي گفت: «عظم الذنب عندي فليحسن العفو من عندك» اين ذكر را تا صبح تكرار مي كرد گناه من بزرگ ولي بخشش تو نيكو است [2] .

آن حضرت به جهت كثرت عبادت و شب زنده داري ملقب و مشهور به عبد صالح شد.