يكي از مريدها به استادش از طولاني بودن شب شكايت كرد و راه علاج خواب را خواست كه چه حيله اي به كار برد كه خوابش نبرد، استاد گفت: اي پسرك من همانا براي خدا نسيم هاي خوشبوئي است در شب و روز كه به دلهاي بيدار مي وزد، و از دلهاي خوابيده اعراض مي كند، به هر جوري است متوجه اين نسيم ها شو، عرض كرد اي استاد كاري كردي نه شب بخوابم و نه روز، استاد گفت: بدان كه اين نسيم ها را نيابي مگر در شب زنده داري و برطرف كردن سرگرمي ها و مشغله ها. [1] .