چون امام حسين عليه السلام از دشمن براي شب عاشورا مهلت گرفت او و يارانش آن شب تا صبح مشغول عبادت و نيايش بودند، صدايشان مانند صداي زنبور عسل بلند و به گوش مي رسيد، گروهي در ركوع، بعضي در سجود، و بعضي ايستاده، و عده اي نشسته عبادت مي كردند و قرآن مي خواندند و نماز شب به پا داشتند، آن چنان ناله و راز و نيازشان اثر كرد كه فرمانده ي پسر سعد را منقلب نمود، با سي و دو سرباز در دل شب به سپاه امام حسين عليه السلام پيوستند و عرض ادب كردند، فرداي آن روز هم تمام در ركاب حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام شهيد شدند.