در بحارالانوار است در وصف ياران حضرت قائم عليه السلام از حضرت ابي عبدالله عليه السلام روايت شده كه دلهاي آنان مانند پاره هاي آهن است هرگز در ذات خدا آميخته به شك نمي شوند، دلهايشان از سنگ سختتر است اگر بر كوهها حمله كنند از جا بركنند، با پرچمهايشان قصد بلاد و شهري را نكنند مگر اين كه خراب نمايند، اسبهايشان تك ستور است، دست به صورت امامشان مي كشند با



[ صفحه 148]



اين كار بركت را مي جويند، بدور امامشان مي چرخند، امامشان را با جانشان نگهداري مي كنند در جنگها مرداني هستند كه شب را نمي خوابند، در نمازشان مانند زنبور زمزمه دارند، شب را قيام به شب زنده داري مي كنند، راهبان شب و شيران روزند، آنان بهتر از كنيزي كه در فرمان مولايش است در فرمان امامشان باشند، مانند چراغهايند و دلهايشان قنديلهايند، آنان از خوف خدا در هراسند، دعا مي كنند براي رسيدن به شهادت، آرزو مي كنند كه در راه خدا كشته شوند، شعارشان: «يا لثارات الحسين» است، هرگاه راه مي افتند ترس پيش رويشان به اندازه ي يكماه مي رود، به طرف مولا مي روند و به واسطه ي ايشان خدا امام حق را ياري كند. [1] .