عن الصادق عليه السلام قال: «إن الله تبارك و تعالي أوحي إلي نبي من أنبياء بني إسرائيل إن أحببت أن تلقاني في حظيرة القدس، فكن في الدنيا وحيدا، فريدا، غريبا، مهموما، محزونا، مستوحشا من الناس بمنزلة الطير الذي يطير في الأرض القفار، و يأكل من رؤس الأشجار، و يشرب من ماء العيون، فإذا كان الليل أوكر وحده، و استأنس بربه، و استوحش من الطيور» [1] .

اگر انسان بخواهد با راحتي و آسايش كامل زندگي كند، وزر و وبالي نداشته باشد به خوبي تأمين سعادت دنيا و آخرت نمايد، براي هميشه سرافراز و سربلند



[ صفحه 96]



و آبرومند باشد راهش همين است كه امام صادق عليه السلام فرموده است كه خداي تعالي به سوي پيامبري از پيامبران بني اسرائيل وحي فرستاد اگر دوست داري مرا در بهشت ديدار و ملاقات كني در دنيا تك و تنها، دور از وطن، افسرده خاطر، غمگين و اندوهناك باش، از مردم فراري مانند مرغي كه در بيابانهاي بي آب و علف پرواز مي كند، از سر درختان مي خورد، از آب چشمه ها مي نوشد، هرگاه شب فرا مي رسد تنها به لانه اش برمي گردد و به پروردگارش انس مي گيرد، از ساير پرندگان وحشت دارد، كنايه از اين كه انسان در گوشه اي خلوت و دور از همه كس زندگي كند و جز با خدا با احدي انس و تماس نگيرد، فقط با خدا ارتباط برقرار كند و بس، تا از خطرهاي اجتماعي در امن و امان باشد، نه از نظر دنيا و نه هم آخرت گرفتاري برايش پيش نيايد.