عن أبي عبدالله عليه السلام قال: «عليكم بصلوة الليل، فإنها سنة نبيكم و دأب الصالحين قبلكم، و مطردة الداء عن أجسادكم» [1] .

عباداتي را كه بندگان خدا موظفند انجام دهند چه آنها كه واجب و چه آنها كه مستحب است داراي دو بعد باشند، بعدي مربوط به آخرت و عالم برزخ



[ صفحه 88]



و قيامت، و بعد ديگر مربوط به عالم ماده و دنيا است، با بيان روشنتر هر عملي از اعمال عبادي دو فائده دارد: مادي كه مربوط به دنيا است، و معنوي كه مربوط به عوالم بعد از مرگ است، چنانكه در اين روايت امام صادق عليه السلام مي فرمايد: بر شما باد بر خواندن نماز شب؛ زيرا كه سنت پيامبر اكرم صلي الله عليه و اله است، و عادت و روش مردان شايسته ي پيش از شما، و دور كننده ي درد و مرض از بدنهاي شما.

و در روايت ديگر دارد كه نماز شب دور كننده ي درد است از بدنها.

عن علي بن أبي طالب عليه السلام، قال: «قيام الليل مصحة للبدن و رضي الرب و تمسك بأخلاق النبيين، و تعرض لرحمته» [2] .

از حضرت علي ابن ابي طالب عليه السلام روايت شده كه شب زنده داري وسيله ي سلامتي و خوشنودي پروردگار، چنگ زدن به خوي و اخلاق پيامبران و توجه به رحمت پروردگار است.

عن أبي عبدالله عليه السلام قال: صلاة الليل، تحسن الوجه، و تحسن الخلق، و تطيب الريح، و تدر الرزق، و تقضي الدين و تذهب بالهم و تجلو البصر» [3] .

در اين روايت شريفه امام صادق عليه السلام هفت فايده براي نماز شب بيان مي فرمايند: صورت را زيبا مي كند، اخلاق و خوي انسان را نيكو مي كند، دهن را خوشبو مي كند، روزي را فراوان مي كند، قرض را ادا مي كند، غم و غصه را مي برد و چشم را پرنور مي كند.



[ صفحه 89]