عن عبدالله بن سنان، قال: سمعت أباعبدالله عليه السلام يقول: «ثلاث هن فخر المؤمن، و زينة في الدنيا و الآخرة: الصلاة في آخر الليل، و يأسه مما في أيدي الناس، و ولايته للإمام من آل محمد صلي الله عليه و اله» [1] «... و ولاية الامام...» [2] .

در شرايطي كه مردم به وسيله ي عوامل مادي به يكديگر فخر و مباهات و نازش مي كنند امام صادق عليه السلام مظاهر فريبنده ي دنيا را ناچيز شمرده، و قابل براي مباهات نمي داند.



[ صفحه 80]



مي فرمايد: اگر بنا است انسان مباهات و فخر كند راهش اين است به چيزي مباهات كند كه در آن دوام و بقائي باشد.

عبدالله ابن سنان گفت از حضرت ابي عبدالله عليه السلام شنيدم كه فرمود: سه چيز است كه در آن سه وسيله ي فخر و مباهات مؤمن است، زينت و آرايش او است در دنيا و آخرت، نماز خواندن در آخر شب، اميد نداشتن به آنچه در دست مردم است، محبت و دوستي امامي از آل محمد صلوات الله عليهم اجمعين مي باشد.

عبدالله بن سنان عن أبي عبدالله عليه السلام قال: «شرف المؤمن صلاته بالليل و عز المؤمن كفه عن أعراض الناس» [3] .

حضرت صادق عليه السلام فرمود: شرف و آبروي مؤمن بستگي به نماز شب دارد و عزتش به حفظ آبروي مردم است.

عن سهل بن سعد قال: جاء جبرئيل إلي النبي صلي الله عليه و اله فقال: يا محمد عش ما شئت فإنك ميت، أحبب ما شئت فإنك مفارقه، واعمل ما شئت فإنك مجزي به، و اعلم أن شرف الرجل قيامه بالليل و عزه استغناه عن الناس. [4] .

سهل ابن سعد روايت كند كه جبرئيل به محضر رسول خدا صلي الله عليه و اله آمد عرض كرد اي محمد هر جور كه مي خواهي زندگي كن يا هر قدر مي خواهي زندگي كن كه سرانجام كارت مرگ است، هر چه را مي خواهي دوست بدار كه سرانجامش جدائي است، هر كار دلت مي خواهد بكن كه در پايان پاداش داده مي شوي، اين را بدان كه آبروي مؤمن در نماز شب و عزتش در بي نيازي از مردم است.



[ صفحه 81]



روي عن عبدالله بن عباس عن رسول الله صلي الله عليه و اله أنه قال: «أشراف أمتي حملة القرآن و أصحاب الليل». [5] .

از عبدالله ابن عباس روايت شده كه رسول خدا صلي الله عليه و اله فرمود: كه بزرگان امت من حاملين قرآن و ياران شبند.