(ليسوا سواء من أهل الكتاب أمة قائمة يتلون آيات الله آناء الليل و هم يسجدون) (يؤمنون بالله و اليوم الآخر و يأمرون بالمعروف و ينهون عن المنكر و يسارعون في الخيرات و أولئك من الصالحين) [1] .



[ صفحه 60]



ترجمه: آنها يكسان نيستند، از اهل كتاب جمعيتي هستند كه قيام كنند و پيوسته در اوقات شب آيات خدا را مي خوانند در حالي كه سجده مي كنند به خدا، و روز ديگر ايمان مي آورند، امر به معروف و نهي از منكر مي كنند، در انجام كارهاي نيك به يك ديگر سبقت مي گيرند آنان از صالحان و شايستگانند.

گفته شده كه شأن نزول آيه اين است كه عبدالله ابن سلام با گروهي از يهود، اسلام آوردند، دانشمندان يهود گفتند كه ايمان نياورده اند به خدا مگر گروهي از اشرار ما، خداوند اين آيه را نازل كرد و با هشت امتياز، فرق ميان آنان گذاشت، لذا مي فرمايد يكسان نيستند از اهل كتاب گروهي كه ثابتند و ايمان آوردند، در دلهاي شب آيات خدا را تلاوت مي كنند، ايشان در سجودند كه مراد سجود نماز است، از نماز شب در اين آيه تعبير به سجود شده است؛ زيرا كه سجده بزرگترين ركن نماز است، در تواضع و فروتني در نماز رساتر است در ستايش متهجد. [2] .

امتيازاتي كه گفته شده از اين قرار است:

1 - عبدالله و همراهانش ايمان آوردند، قائم در نمازند، آيات خدا را تلاوت مي كنند كه از شب زنده داري تعبير مي شود به تلاوت قرآن در دلهاي شب، آنچه به نماز دلالت مي كند سجده است، و ظاهر اين است كه سجده جز نماز چيز ديگري نيست.

2 - آيات خدا را در دلهاي شب قرائت مي كنند نه تنها تلاوت، بلكه ايمان هم دارند.

3 - ايشان در سجودند گويا قرآن را در سجود تلاوت مي كنند كه مبالغه در خضوع و خشوع مي باشد.

4- ايشان به خدا و روز قيامت ايمان دارند، ايمان به تمام انبياء و پيغمبران



[ صفحه 61]



است، ايمان به قيامت مستلزم اجتناب و دوري از گناه است، اما يهود منكر پيامبران خدا بودند، اجتناب از معصيت هم نمي كردند.

5 - امر به معروف مي نمودند كه مراد توحيد و نبوت حضرت محمد صلي الله عليه و اله باشد.

6 - نهي از منكر مي كردند كه نهي از شرك و انكار نبوت محمد صلي الله عليه و اله مي باشد.

7 - سرعت در كارهاي نيك و پسنديده مي كردند.

8 - آنان از رجال صالح و شايسته بودند. [3] .

در اين آيه دلالت بزرگي از طرف خداي تعالي مي باشد، رسول خدا صلي الله عليه و اله فرموده: دو ركعت نماز بنده در دل شب بهتر است براي او از دنيا و آنچه كه در دنيا است، اگر براي امتم زحمت و مشقت نبود همانا بر امتم واجب مي كردم. [4] .