اماميه گفته اند: اگر اقامه نماز جمعه مشروط به حضور امام يا نايب وي نباشد، فراگرفتن نماز جمعه و خطبه هاي آن بر همه مسلمين در همه زمانها واجب كفايي مي شود. و در اين صورت نماز جمعه همرديف با ساير نمازهاي يوميه شده،و فراگرفتن آن بر هر مسلمان واجب مي گردد. و به فرض جهل مسلمانان به نماز جمعه و خطبه هاي آن، همگي مورد عقوبت و مجازات قرار مي گيرند.

در حالي كه صحييح نبودن چنين حكمي واضح و مورد اتفاق است. سيره ي رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم و خلفاي ديگر اين بود كه نماز جمعه را خود برگزار كنند، و اشخاص معيني را براي اقامه ي آن در شهرها نصب كرده؛ و هرگز مرسوم نبوده كه غير از منصوبين براي نماز جمعه اشخاص ديگري متصدي شوند. و اين عادت و دين مردم حتي اصحاب ائمه معصومين در همه شهرها شده بود. اگر حكم خداوند و



[ صفحه 63]



رأي معصومين برخلاف اين بود، بر ائمه واجب بود آن را بيان و تكرار كرده و به اصحاب خود اعلام كنند كه سعي به اقامه ي جمعه بر همه ي مسلمانها واجب است، نه اينكه مختص به تعدادي از آنها باشد. [1] .