افسردگي انسان ها ناشي از مأيوس شدن نسبت به آينده است و تنها نماز است كه اين نويد را به ما مي دهد كه اميد را فراموش نكنيم. اين عشق به يك آرمان متعالي است كه به زندگي معني مي دهد. [1] امت واحده زير فرمان او هستيم، و همه پاكان و صالحان و همه ي آن كساني كه

[ صفحه 59]

حتي دين جداگانه اي دارند اما انسان هستند، سلام مي كنيم و با همه ي انسان هاي خوب، هم پيمانيم.

[1] ويكتور فرانكل در كتاب انسان در جستجوي معنا تصوير يك پناهگاه محكم و كمك خواستن از نيرويي قوي، نااميدي و افسردگي را كاهش داده و از آن بالاتر، حس اعتماد به نفس را بالا مي برد در «اياك نعبد و اياك نستعين» اين معني كاملاً متبلور است.