در آثار بزرگان انديشه و آنان كه در راه معرفت گام نهاده اند به سخناني برمي خوريم كه نشان مي دهد هر گاه انسان در زندگي با مشكلات فراوان روبرو شود و خود را تنها و بدون حامي ببيند تنها راه رهايي از مشكلات نماز است. بسياري از بزرگان در خاطرات خود از زندان هاي زمان شاه نقل مي كنند كه شب هايي كه صداي شكنجه شوندگان روح را مي آزرد و مقاومت ها را مي شكست و طاقت افراد طاق مي شد. تنها نماز بود كه مسكن روح خسته مان بود. حتي در روايت داريم كه نماز باعث زدودن غم و اندوه است. و هر گاه بر خاندان پيامبر مشكل پيش مي آمد



[ صفحه 56]



حضرت همه را به نماز وادار مي كردند.