از خصوصيات مهم حضرت امام اين بود كه هميشه نماز را در اول وقت مي خواندند و به نافله ها اهميت مي دادند اين خصوصيت از همان آغاز جواني وقتي كه هنوز بيشتر از بيست سال نداشتند در ايشان وجود داشت چند تن از دوستان نقل مي كردند: ما ابتدا فكر مي كرديم كه خداي ناكرده ايشان از روي تظاهر نماز را اول وقت مي خوانند. به همين خاطر سعي داشتيم كاري كنيم كه اگر اين كار از روي تظاهر است جلوي آن را بگيريم. مدت زيادي در اين فكر بوديم و بارها به طريق هاي مختلف ايشان را امتحان كرديم مثلا درست اول وقت نماز، سفره ي غذا را مي انداختيم و يا وقت رفتن به مسافرت را اول وقت نماز قرار مي داديم اما ايشان مي فرمودند: «شما غذايتان را بخوريد من هم نمازم را مي خوانم. هر چه كه بماند من مي خورم». و يا در موقع مسافرت مي فرمودند: شما برويد من هم مي آيم و به شما مي رسم. مدتها از اين مسأله گذشت و نه تنها ايشان نماز اول وقتشان ترك نشد بلكه ما را هم واداشتند كه در اول



[ صفحه 275]



وقت نمازمان را بخوانيم» [1] .

و در سئوالاتي كه از امام مي شد نوجواني در تاريخ 26 / 10 / 62 از امام پرسيد كه پدرش فرد لاابالي و بي دين است و به او گفته كه من راضي نيستم كه در منزل من، نماز بخواني! آيا پدر چنين حقي دارد و تكليف او چيست؟ امام فرمودند: «غلط كرده است برود نماز بخواند اشكال ندارد» [2] .