در يكي از بازديدهاي غير منتظره شان به اصفهان كه به پادگان نظامي مركز توپخانه رفته بودند وقتي در سالن پادگان قدري صحبت كردند پس از آن از مسئولان خواستند كه حرفهايشان را بزنند. گويا يكي از معاونان استانداري در ارتباط با آن استان مسائل و مشكلات مربوط را مطرح مي كند كم كم صحبت ادامه مي يابد تا اذان ظهر. شهيد رجائي كه مي بيند ممكن است اين جلسه به درازا بكشد به آن برادر به اين مضمون مي گويند:

اگر همين الان اطلاع داده باشند كه من براي كار مهمي لازم است با مركزي يا جائي ارتباط تلفني برقرار كنم و اين مذاكره ي تلفني ممكن است بيست دقيقه وقت بگيرد آيا اين حق و اجازه هست؟ كه همين جا صحبت



[ صفحه 274]



را نگه داريم. و همه ي حرفها را پس از تماس تلفني بزنيم همه با تعجب گفتند بله. آنگاه شهيد رجائي اظهار مي دارند كه همين الان دستگاه بي سيم الهي خبر از انجام فريضه ي ظهر و عصر داده و ما خود را موظف مي دانيم كه با اقامه ي نماز ارتباط خود را با خداي خود برقرار نمائيم [1] .