يكي از نزديكان شهيد محراب آيةالله مدني گويد ما حالات نوراني ايشان را در مناجات هاي شبستان نظاره گر بوديم در نيمه شب يك روز تابستاني در محلي نزديك همدان من ديدم از ميان درختان باغ صداي ناله



[ صفحه 272]



مي آيد از رختخواب كه بلند شدم ديدم آقا نيست و رفته در ميان درختان گريه مي كند و مي گويد: خدايا من آمدم اگر تو به من جواب ندهي و رهايم سازي كيست كه مرا دريابد؟ اينها را مي گفت و اشك مي ريخت [1] .