نماز بهترين طاعات و فاضلترين عبادات است چنان كه در حديث نبوي وارد شده است كه:

نماز ستون دين است هرگاه مقبول شد همه ي عبادات مقبول است و اگر مردود گشت همه ي عبادات مردود است و چون مقصد اصلي از نماز ياد حق تعالي است و تجديد عهد با او و ثناي او از روي مسكنت و خشوع و



[ صفحه 261]



سئوال مهمات از او به ابتهال و خضوع، پس هر آينه بنده را ناچار است از حاضر ساختن دل در آن و فهميدن آنچه مي گويد به زبان....

خداوند از غايت رأفت و نهايت رحمت و فرط كرم و كرامتي كه با بندگان دارد آنان را شبانه روز در پنج وقت به نماز امر فرموده تا تكرار ذكر و تجديد عهد در ساعات متقاربه، وسيله تقرب بندگان گردد به آن جناب و سبب بارور شدن حب حب در دل ايشان شود نسبت به رب الارباب.

و ساعتي هم با خشوع و خضوع روي نياز بر آستانه ي خداي بنده نواز كارساز نهند.

و راز دل بر حضرت «علام الغيوب» عرضه دهند غم خود با لطف او گويند و دواي درد خويش از كرم او جويند. تا او تفضل فرمايد [1] .