اينكه نماز آدمي را از فحشا و زشتي ها دور مي سازد ترديدي نيست چون كه اين صريح كلام الهي است اما نماز چقدر در اين دوري مؤثر مي باشد بايد گفت كه ميزان دوري نمازگزار از زشتي ها به اندازه درك او از نماز است نه به مقدار زيادي ظاهر آن. يعني هر چه درك نمازگزار از نماز بيشتر باشد فاصله ي دوري او بيشتر است. چنانچه امام صادق عليه السلام فرموده اند: «آگاه باشيد همانا نماز حاجز و حائلي است از طرف خداوند در روي زمين پس آن كسي كه دوست دارد بداند كه چقدر از منافع نمازش را درك كرده و بهره برده است دقت كند و بنگرد كه اگر نمازش حاجز و حائل بين او و فواحش و منكرات است پس از منافع نماز به قدري كه از گناه و فواحش دوري كرده درك نموده و استفاده كرده است. اگر كسي مي خواهد بداند چه قدر مقام نزد خدا دارد نگاه كند ببيند خداوند متعال نزد او چه قدر مقام دارد و كسي كه عملي را انجام داده پس به دقت به عملش بنگرد اگر آن عمل شايسته و نيكو و خالص بود پس او را ادامه دهد. و اگر عمل بد و زشتي بود ديگر تكرار نكند و از آن اعمال به شدت اجتناب كند. كه اگر چنين كند به راستي كه خداوند به زياد كردن روزيش و بر آوردن حاجتش سزاوارتر است. كسي كه در خلوت مرتكب گناهي مي شود پس بايد در خلوت حسنه و كار شايسته اي نيز انجام دهد و چنانچه كسي در ميان انظار گناه كرد پس بايد آشكار كار نيكي را انجام دهد» [1] .



[ صفحه 165]