اينكه در انسان تمايلات و گرايشاتي وجود دارد كه او را متوجه به اهدافي مي سازد و مي خواهد به دست يابي با آن اهداف خود را تسكين و اطمينان ببخشد نشانه آن است كه بايد چنين ملجائي وجود داشته باشد. چون اقتضاي حكمت بالغه الهي اين است كه هيچ نيازي را بدون پاسخ نگذارد.

آري اگر انسان احساس عطش و گرسنگي مي كند بايد آب و طعامي باشد تا رفع تشنگي و گرسنگي نمايد. حال بايد ديد كه چه عواملي اضطراب او را رفع مي كنند و چه دارويي براي او شفابخش است و كدام طبيب به درد او عالم مي باشد؟

ترديدي نيست كه روح و حقيقت تعاليم دين به نيازهاي روحي و گرايشات غريزي و فطري او برگشت مي كند و با جزم و يقين مي توان گفت كه هيچ يك از دستورات دين بي ارتباط با تكامل انساني او نيست. «جان و جوهر پاسخ اسلامي به دنياي متجدد در جهات ديني و معنوي و فكري



[ صفحه 28]



زندگي بشر نهفته است. همين جهات است كه كردار بشر و نحوه ي تلقي او را از جهان پيرامون رقم مي زند. مهمترين پاسخ يك جوان مسلمان و مهمترين گامي كه بايد او پيش از هر چيز بردارد اين است كه قوت ايمان خود را حفظ كند و اعتمادش را به صدق و اعتبار وحي اسلامي از دست ندهد. دنياي متجدد به تدريج تباه شده است و در صدد است همه ي آنچه را كه مقدس و طبعا ديني است از بين ببرد و بخصوص با اسلام به عنوان ديني كه از نگرش قدسي نسبت به زندگي و قانون الهي در برگيرنده ي همه افعال و اعمال بشر عدول نكرده است مخالفت دارد. اكثر مستشرقان غربي حدود دو قرن به اسلام مي تاخته اند و سعي داشته اند به مسلمين ياد دهند كه دين خود را چگونه بفهمند» [1] همه اين تلاشها بدان جهت صورت مي گيرد كه اسلام چون مسيحيت و يهوديت تحريف نشده و متون واقعي آن در دست است و پاسخ همه معضلات را مي توان در او جست.

در متن و منبع همين دين (قرآن) به مسلمانان تعليم داده مي شود كه قرآن شفاي همه امراض قلبي انسان ها است قد جاءتكم موعظة من ربكم و شفاء لما في الصدور. «اندرزي از سوي پروردگارتان براي شما آمد و درمان آنچه كه در سينه ها است» [2] .

و خداوند، عالم به سر و علن همه ي موجودات بوده پس تنها طبيب حاذق اوست و قرآن تنها نسخه كاملي است كه با عمل بدان مي توان



[ صفحه 29]



سلامت كامل را بدست آورد چنانچه علي عليه السلام فرموده اند: «از قرآن براي بيماري هاي خود شفا طلب كنيد و براي حل مشكلات خويش به آن استعانت بجوئيد چه اينكه در قرآن شفاي بزرگترين دردها است كه آن درد كفر و نفاق و گمراهي است» [3] .

و نيز در همين دين تأكيد بسيار رفته است به اينكه اطمينان قلبي شما انسانها در گرو ياد الهي است. الا بذكر الله تطمئن القلوب «آگاه باشيد كه با ذكر و ياد خدا دلها آرامش مي يابد» [4] .

پس تنها ملجأ و پناهگاه واقعي، اتصال قلوب به عالم لاهوت و سپردن دل به دست صاحبدل و توجه كامل به خالق قادر است تا اينكه خود را بدان وابسته بيند و از غير او دل بركند و پاسخ اصلي و برآوردن همه نياز و فقر خود را در بي نيازي و غناي او يابد و هدايت خويش را در عمل به دستورات و تعاليم او بداند و تعديل شخصيت و تكميل انسانيت خود را در انس و آشنايي با تعاليم قرآن و دستورات اسلام جستجو نمايد.