پروانه هاي پويه و پرسشم

گلبو

از گردشي دير و دور



[ صفحه 138]



لحظه ي نماز را

بال بال مي زنند.

آبشار زلال اذان

در كلاف هاي ابريشمي

سموم شهر را

از جان ها مي شويد

و جان شهري من

مطهر

همنشين آرامش مي شود.

اينك

مخمل نرم اشراق

و ململ نازك حضور

ركعت

ركعت

آينه هاي باورم را

شفاف تر مي كنند

و من

با جان شهري ام

جاري در كشتزارها و

كويرها مي شوم

جاري در...



[ صفحه 139]