ورق كوچك سجاده ي من

نيست چون پهنه ي بي مرز سپهر؛

بل

پلاسي ست

كه گاهم بر دوش!

ليك با هر سجده،

و به لب راندن سبحان الله

اختر آراي چنان مي شودم،

سجاده

كه تو گوئي ست

سپهر!



[ صفحه 108]