آسمان دلگير است

پشت دلهاي پر از غصه مجاليست كه نور

پلك را بگشايد

و من ازسايه ي بن بست عبور آمده ام

مي روم در گذر لحظه ي احساس

دعايي بكنم

با نمازي كه خود ازعاطفه ي عشق پراست

و در همسايگي چشم خدا مي خندم

باز

دل را به خدا مي بندم





[ صفحه 49]