شب از پس كوچه هاي شهر رفته

سحر عطر اذان پاشيده هر سو



به روي جانمازي از سپيده

نماز صبح مي خواند پرستو



نم آب وضو بر گونه هايش

نشسته مثل مرواريد، شبنم



دو چشمش آسماني خيس و ابري است

كه مي بارد از آن باران، نم نم



گل قرآن به روي دست دارد

گلي با برگهاي سبز و زيبا



پرستو زير لب مي خواند آرام

دوباره سوره هاي كوچكش را





[ صفحه 26]