علي شريف - كاشان



هر آن كه كار به نام خدا كند آغاز

به كاميابي و توفيق مي شود دمساز



اگر سعادت دنيا و آخرت جويي

به كار در ره خشنودي خدا پرداز



فرود آر سر بندگي و طاعت را

به پيشگاه خداي كريم بنده نواز



چو طاعت تو به درگاه او قبول افتد

زبندگي، سر آزادگي به چرخ افراز



بشوي جان و تن خويش را ز لوث گناه

به آب توبه و اخلاص و بندگي و نماز





[ صفحه 35]





نماز اصل عبادات و پايه دين است

نماز داردت از منكرات و فحشا، باز



نماز حرز تن و جان توست از لغزش

در اين جهان پر آشوب پرنشيب و فراز



نماز بر تو گشايد در سعادت و خير

نماز بر تو ببندد ره خيانت و آز



نماز شيوه ي معمول انبياي خداست

نماز خلوت انس است و گاه راز و نياز



به صدق و پاكي و اخلاص مي كند مؤمن

به بال شوق به معراج قرب حق پرواز



به ويژه از همه بهتر جماعت و جمعه

بود ميان عبادات افضل و ممتاز



نماز جمعه بود رمز وحدت مردم

زكارمند و كشاورز و تاجر و سرباز



بسا به جمع شود مكر دشمنان افشا

بسا به جمع شود غدر خائنان ابراز



بسا فزوده شود بينش سياسي خلق

بسا گره شود از كارهاي مردم باز



خوشا كسان كه به اصلاح خويش مي كوشند

مقام قرب خداوند مي كنند احراز



به خلق بهره رسانند با مساعي خويش

نمي كنند به اموال خلق دست دراز



ز پارسايي و پاكي صفاي دل يابند

به گوش جان شنوند از فرشتگان آواز





[ صفحه 36]





حقايق دو جهان است نزدشان مكشوف

چو عبد خاص خدا گشته اند محرم راز



شوند داخل در جمع اوليا الله

به سوي جنت قرب خدا روند مجاز



ز روي صدق و صفا گفت اين چكامه «شريف»

براي اهل حقيقت در اين سراي مجاز