نرم نرم از درخت شب ريزد

بر بسيط زمين شكوفه تر



مي تراود زباغ مسجد پير

گل نيلوفر اذان سحر



عطر توحيد در هوا جاري است

لحظه ها آسماني و بكرند





[ صفحه 29]





گوش دل باز كن به جان بشنو

رود و دشت و نسيم در ذكرند



كمتر از ذره نيستي برخيز

سنگ ها هم ز شوق بشكفتند



مي رسد تا اذان بگوش درخت

برگ ها هم به سجده مي افتند