رحمت اله رعيت «رحمت» كاشان



بوسه بايد زد به سيماي نماز

مست بايد شد زصهباي نماز



خانه دل را منور مي كند

آفتاب عالم آراي نماز



بهر مرواريد عرفان بي درنگ

غرق بايد شد به درياي نماز



مي شود مست مدام از جام دوست

هر كه گردد باده پيماي نماز



مي زنم گلباده ي وصل نگار

روز و شب «رحمت» زميناي نماز





[ صفحه 27]