1- و آن يكي از مستحبات مؤكده است و ترك آن نيز مكروه است و در نماز صبح و عصر تأكيدش بيشتر است و تعقيبات مأثوره بسيار است، از آن جمله تكبيرات ثلاثه ي اختتاميه است.

مشايخ عظام مواظبت دارند كه مثل تكبيرات افتتاحيه در هر تكبيري دست را تا حذاي گوش بلند كنند و باطن كف را به حذاي قبله مبسوط كنند..... شايد اشاره به طرد صلوة و عبادات خود باشد كه مبادا عجب و خودبيني در قلب راه يابد.

و تكبيرات ثلاثه شايد اشاره باشد به تكبير از توحيدات ثلاثه كه مقدم روح تمام صلوة است، پس ادب قلبي اين تكبيرات آن است كه در هر رفع يدي طرد توحيدي از توحيدات ثلاثه را كند و تكبير و تنزيه حق جل و علا را از توصيفات و توحيدات خود كند و عجز و ذلت و قصور و تقصير خويش در محضر قدس حق جل و علا عرضه دارد. [1] .

2- از جمله تعقيبات شريفه، تسبيحات صديقه ي طاهره عليهاالسلام است كه رسول خدا صلي الله عليه و آله به آن معظمه تعليم فرمود و آن افضل تعقيبات است.

3- تعقيبات مشتركه و خاص هر نماز را مي توان از كتب ادعيه خصوصا مصباح المنير استفاده نمود، تا كمبودها و كاستي هاي نماز به واسطه ي دعاهاي پس از نماز جبران گردد.

[ صفحه 93]

الهي! تو ما را به لطف خود حيات بخشيدي تا از وجود مطلق تو بهره مند شويم، به لطف و فضل خود ما را ببخش و از ظلمت نفس سركش به نور عشق خود هدايتمان كن و بشارتمان ده.

الهي! هر چه از تو بخواهيم براي تو كم است و بر ما زياد و گر جز ترا از تو بخواهيم، بي ادبي است در حضرتت، ترا نشناخته ايم و گرنه جز تو نمي خواستيم.

«اَللَّهُمَّ عِرِّفْني نَفْسَكْ»

الهي به چه زبان دعا كنيم و چه گوئيم كه عالمي بر ناگفته هامان.

ارباب حاجتيم و زبان سؤال نيست

در حضرت كريم تمنا چه حاجت است؟

جام جهان نماست ضمير منير دوست

اظهار احتياج خود آنجا چه حاجت است؟

«حافظ»

و درخواست كنيم كه خدايا توفيق و زبان دعا كردن را عطا فرما:

اي خداي پاك بي انباز و يار

دستگير و جرم ما را درگذار

ياد ده ما را سخن هاي رقيق

كه ترا رحم آورد آن اي رفيق

[ صفحه 94]

هم دعا از تو اجابت هم زتو

ايمني از تو مهابت هم زتو

گر خطا گفتيم اصلاحش تو كن

مصلحي تو اي تو سلطان سخن

كيميا داري كه تبديلش كني

گرچه جوي خون بود نيلش كني

اين چنين ميناگريها كار توست

اين چنين اكسيرها زاسرار توست

«مثنوي حضرت مولانا»

«اَللَّهُمَّ اَذِقْني حَلاوَةَ عِبادَتِكَ»

(و السلام عليكم و رحمة الله و بركاته)