1- پس از تمام شدن سوره ي حمد بگويد: «اَلْحَمْدُلله رَبّ الْعالَمين»

- بعد از خواندن سوره ي قل هو الله احد، يك، دو يا سه مرتبه بگويد: «كَذالِكَ اللهُ رَبّي [رَبُّنا]» [1] .

2- بعد از برخاستن از ركوع:

«سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ اَلْحَمْدُللهٍ رَبّ الْعالَمينَ اَهْلِ الْكِبْرياءِ وَ الْعَظَمَةِ وَ الْجُودِ وَ الْجَبَرُوتِ [2] .

3- ذكر صلوات در ركوع و سجده [3] .:

بايد توجه داشت كه در ذكر صلوات اسراري نهفته است كه اولياءالله آنقدر به آن تأكيد داشته، شايد بتوان گفت مفتاح الفتوح است و رمز ارتباط با حق تعالي كه حضرت سيدالساجدين علي بن الحسين عليه السلام در شروع و پايان و در بين دعاهايش اين ذكر را مي فرموده اند.

اگر نتوانيم از اين ذكر حاجت بگيريم، قصور و كوتاهي از خود ماست و مستوجب ملامتيم.

4- پس از سجده (در بين دو سجده):

- «اَسْتَغْفُرِاللهَ رَبّي وَ اَتُوبُ اِلَيه» [4] .



[ صفحه 91]



- «اَللَّهُمّ اغْفِرْلي وَ ارْحَمْني وَ اجْبُرْني وَ اهْدِني اِنّي لِما اَنْزَلْتَ اِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقير» [5] .

5- در حال برخاستن:

«بِحَولِ اللهِ وَ قُوَّتِهِ اَقُومُ وَ اَقْعُدُ» [6] .

6- پس از ذكر تشهد:

«وَ تَقَبَّلْ شَفاعَتَهُ في اُمَّتِهِ وَ ارْفَعْ دَرَجَبَةُ وَ قَرِّبْ وَ سيلَتَهُ» [7] .



[ صفحه 92]