1- هرگاه فارغ شده باشي از اذان گفتن بايد كه فصل كني يعني جداسازي ميانه اذان و اقامت به سجده كردن يا به نشستن و بگويي در وقتي كه تو ساجد يا جالس باشي:

«اَللَّهُمّ اجْعَلْ قَلْبي باراً، وَ عَيْشي قاراً، وَ رِزْقي دارّاً، وَ اجْعَلْ لي عِنْدَ قَبْرِ رَسُولِكَ صلي الله عليه و آله مُسْتَقَراً وَ قَراراً»

خدايا دلم را مطيع و عيشم را برقرار و رزقم را فراوان فرما و قرارگاهم را در حيات و ممات كنار قبر رسول خدا قرار ده.

و پس از اذان و اقامه اين دعا را مي خواني:

«اَللَّهُمَ اِلَيْكَ تَوَجَّهْتُ، وَ مَرْضاتِكَ طَلَبْتُ، وَ ثَوابَكَ ابْتَغَيْتُ، وَ بِكَ آمَنْتُ، وَ عَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ، اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلي مَحَمّدٍ وَ آلِ مَحَمَّدٍ، وَ افْتَحْ مَسامِعَ قَلْبي لِذِكْرِكَ، وَ ثَبِّتْني عَلي دينِكَ [وَ دينِ نَبِيَّكَ مُحَمَّدٍ]، وَ لا تُزِغْ قَلْبي بَعْدَ اِذْ هَدَيْتَني، وَهَبْ لي مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً، اِنَّكَ اَنْتَ الْوَهَّابُ»

خدايا به تو رو كرده ام، خشنوديت را طلبيده ام، پاداشت را جسته ام، به تو ايمان آورده ام، بر تو توكل نموده ام، خدايا بر محمد و آل او درود فرست و دريچه ي گوش دلم را براي يادت بگشا و..... [1] .



[ صفحه 74]



2- هنگام طلوع فجر و بين اذان و اقامه به سجده رفته و اين ذكر را مي گوئيم:

«لا اِلهَ الّا اَنْتَ سَجَدْتُ لَكَ خاشِعاً خاضِعاً ذَليلاً

و پس از اينكه سر از سجده برداشته، در حال نشسته بايد گفت:

سُبْحَانَ مَنْ لَاتَبِيدُ مَعَالِمُهُ، سُبْحانَ لَايَنْسَي مَنْ ذَكَرَهُ، سُبْحانَ مَنْ لا يُخَيِّبُ سُآئِلَهُ سُبْحانَ لَيْس لَهُ حاجِبٌ يُغْشَي وَ لا بَوَّابٌ يُرْشَي وَ لا تَرْجُمانٌ يُناجَي، سُبْحانَ مَنِ اخْتارَ لِنَفْسِهِ اَحْسَنَ الْاَسْمَآءِ، سُبْحانَ مَنْ فَلَقَ الْبَحْرَ لِمُوسَي، سُبْحانَ مَنْ لا يَزْدادُ عِلي كَثْرَةِ الْعَطاءِ اَلّا كَرَماً وَ جُوداً، سُبْحانَ مَنْ هُوَ هكَذا وَ لا هكَذا غَيْرُهُ»

منزه است خداوندي كه نشانه هايش نابود نمي شود، منزه است او كه فراموش نكند هر كه او را ياد كند، منزه است او كه سائل و گدايش را نااميد نكند، منزه است او كه هيچ مانعي براي او نيست كه پوشانده شود. و درباني ندارد كه به او رشوه داده شود، و هيچ مترجمي براي او نيست كه با او نجوا كند، منزه است او كه بهترين اسمها را براي خود برگزيد، منزه است او كه دريا را براي حضرت موسي شكافت، منزه است او كه بر بخشش و عطايش نيفزايد جز از روي جود و كرم.

- پس از اذان ظهر و اقامه و قبل از افتتاح نماز ظهر مستحب است دعاي زير خوانده شود:

«اللَّهُمَّ رَبَّ هذِهِ ادَّعْوَةِ التَّآمَّةِ وَ الصَّلوةِ الْقَآئِمَةَ بَلِّغْ مُحَمَّداً صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ الدَّرَجَةَ وَ الْوَسيلَةَ وَ الْفَضْلَ وَ الْفَضيلَةَ بِاللَّهِ أَسْتَفْتِحُ وَ بِاللَّهِ أَسْتَنْجِحُ وَ بِمُحَمَّدٍ رَسُولِ اللهِ وَ الِ مُحَمَّدٍ أَتَوَجَّهُ وَ اجْعَلْني بِهِمْ وَجيهاً فِي الدُّنْيا وَ الْاخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرِّبينَ»

خدايا اي صاحب اين دعوت كامل و نماز برپا شده، محمد صلي الله عليه و آله را به درجه ي



[ صفحه 75]



بهشتي و مقام شفاعت و فضل و فضيلت برسان. به ياري خدا شروع مي كنم و به ياريش رستگاري مي طلبم و به واسطه ي محمد صلي الله عليه و آله به خدا روي مي آورم، مرا به سبب ايشان در دنيا و آخرت آبرومند و از مقربان درگاهت قرار ده. [2] .