هر گنج سعادت كه خدا داد به حافظ

از يمن دعاي شب و ورد سحري بود.



«الهي دست باادب دراز است و پاي بي ادب، يا باسِطَ الْيَدَينِ بِالرَّحمة خُذْ



[ صفحه 52]



بِيَدي» [1] .

«نمازي كه با تدبر در معاني و بدون سهو و غفلت گزارده شود، انسان را روز به روز با معارف الهي آشناتر و به آن دلبسته تر مي سازد.»

«رهبر معظم انقلاب اسلامي آيت الله خامنه اي»

1- قنوت: فرمانبرداري از خداوند، ايستادن در نماز و دعا، خاموش بودن، باز ماندن از سخن راندن. [2] .

2- قنوت در لغت به معناي اطاعت همراه با خضوع است، چنانكه خداوند خطاب به حضرت مريم مي فرمايد: «يا مَرْيَمُ اْقْنُتي لِرَبِّكَ». «آل عمران / 43»

اما مراد از قنوت در نماز همان دعائي است كه در ركعت دوم هر نماز مي خوانيم، امام صادق عليه السلام در تفسير آيه ي «وَ تَبَتَّلْ اِلَيْهِ تَبْتيلا» مي فرمايد مراد از «تبتل» آن است كه در نماز دستها را به دعا بلند كنيم. تبتل در لغت به معناي قطع اميد از خداست. [3] .

3- قنوت: خضوع در اطاعت. [4] .

4- قنوت دست شستن از غير حق و اقبال تام به عز ربوبيت پيدا كردن است و كف خالي و سؤال به جانب غني مطلق دراز نمودن است و در اين حال انقطاع...



[ صفحه 53]



و از دنيا ياد كردن كمال نقصان و تمام خسران است. [5] .

5- بالا آوردن دستها به نشانه قنوت شايد علامت اين باشد كه خدايا با دست خالي آمده ايم و سلاحي جز دعا و گريه نداريم ما را كه سائل كوي توييم نااميد مگردان. شايد نشانه اين باشد كه دست در دامن الهي مي زنيم و مسئلت كنيم كه دستمان را بگيرد كه بي عنايتش اين راه طي نشود.