ظهر روزي كه شهيد مصطفي خميني، فرزند گرانقدر امام قدس سره به شهادت رسيده بود، منزل امام پر بود از كساني كه از دور و نزديك براي عرض تسليت به محضر ايشان آمده بودند.

اذان ظهر كه شد، امام برخاست، وضو گرفت و براي نماز جماعت به مسجد رفت. غافلگير شده بودم، فكر نمي كردم امام آن روز براي نماز جماعت به مسجد برود. فوراً يك نفر را فرستادم كه خادم مسجد را از رفتن امام باخبر كند. امّا گويا خادم مسجد در آنجا نبود و آن شخص سريع سجّاده اي را از همسايه ها براي امام فراهم مي كند.



[ صفحه 73]



مردم شهر نجف وقتي فهميدند امام به مسجد آمده، گروه گروه براي عرض تسليت به مسجد وارد شدند.

مردم وقتي امام را مي ديدند كه به صلابت كوه ايستاده و گريه نمي كند، به شدّت تحت تأثير قرار گرفته بودند و گريه مي كردند.

امام با آرامش و وقار تمام نماز جماعت ظهر و عصر را خواند و پس از نماز، در مسجد روضه خواني شروع شد. [1] .