مرحوم آيت الله العظمي سيّد ابوالحسن رفيعي كه از حكما و مراجع تقليد بود، مدّتي كه در تهران بودند در مسجد جمعه تهران براي نماز مغرب و عشاء، اقامه ي جماعت مي نمودند.

آيت الله رفيعي به طور منظّم به نماز جماعت نمي آمدند، امام خميني رحمه الله در آن وقت در تهران بود، و در نماز جماعت آيت الله رفيعي شركت مي نمود، شبي آيت الله رفيعي دير كرد، امام خميني در ميان جمعيّت برخاست و خطاب به مردم، چنين گفت:

«اي مردم! بياييد با هم به آقا بگوئيم به طور منظّم و مرتّب، سر وقت تشريف بياوريد، اين گونه كه ايشان مي آيند، وقت بسياري از مردم، تضييع مي گردد، همه ي ما با هم به آقا اعتراض كنيم».

طولي نكشيد كه آيت الله رفيعي آمد، يك نفر به آقا گفت:

«يك سيّد جواني مي گفت: به آقا بگوييم مرتّب بيايند، تقريباً به



[ صفحه 72]



بي نظمي شما درآمدن، اعتراض داشت!».

آيت الله رفيعي فرمود: آن سيّد كي بود؟

در آن وقت امام خميني رحمه الله در يك طرف در چند قدمي مشغول نماز بودند، آن شخص امام را نشان داد همين كه چشم آقاي رفيعي به امام افتاد، فرمود:

«ايشان حاج آقا روح الله هستند، مرد بسيار فاضل و وارسته و بسيار باتقوا و منظّم مي باشند، اگر يك وقت دير آمدم، ايشان را جلو ببريد تا به جاي من نماز بخواند، حقّ با ايشان است». [1] .