شهيد دستغيب در كتاب قيامت و قرآن مي نويسد يكي از بزرگان مي گويد:

«در خواب فردي را در بهشت ديدم كه در ميان قصري بزرگ و باشكوه بر تختي تكيه زده است. جلو رفتم و سلام كردم. اوّل فكر كردم كه او از انبياست. گفتم: تو كيستي؟ گفت: من در دنيا يك كارگر ساده بودم. پرسيدم: چه كردي كه به آن مقام بزرگ رسيده اي؟ گفت: به واسطه ي انجام دو عمل: يكي روزه هايي كه گرفتم و ديگري اينكه در دنيا به نماز جماعت اهميّت مي دادم و نمازهايم را هميشه به جماعت مي خواندم». [1] .