پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله وسلم در آخرين روزهاي حيات، در بستر بيماري بود كه ناگهان صداي اذان بلال در گوشها طنين انداخت، پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم با شنيدن اذان با چهره اي شاداب از بستر بيرون آمد. وضو گرفت. دستي به دوش علي عليه السلام و دستي ديگر بر دوش فضل بن عباس گذاشت. به سختي به مسجد رفت و نماز صبح را با مردم برگزار كرد. از همه مسلمانان حاضر در مسجد حلاليّت طلبيد و به سوي خانه بازگشت، در حالي كه حضرت علي عليه السلام و فضل زير بغل آن حضرت را گرفته بودند. [1] .