در زمان پيامبر اسلام شخصي براي نماز به مسجد رفت ولي با كمال تعجب مشاهده كرد مسلمين در حال خروج از مسجد مي باشند لذا پرسيد: چرا شما از مسجد بيرون مي آييد مگر امروز نماز جماعت برپا نبود؟ گفتند: چرا ولي شما دير به مسجد آمديد.

وي آه سوزاني كشيد، شخص زرنگي متوجّه شد و به او گفت: دوست من شما ناراحت نشويد من ثواب نماز جماعتم را به شما مي دهم در عوض شما هم ثواب آن آه سوزان را به من بده. او نيز قبول كرد و از هم جدا شدند.

شخصي كه به نماز نرسيده بود شب در خواب ديد كه هاتفي به او مي گويد: مرحبا به تو كه به آب حيات رسيدي و به خاطر بخشيدن آه سوزانت خداوند نماز تمام افرادي را كه در آن روز در نماز جماعت شركت كرده بودند قبول نمود. [1] .



[ صفحه 58]