عفيف كندي مي گويد: «در روزگار جاهليّت، وارد مكّه شدم و ميزبانم «عبّاس بن عبدالمطّلب» بود، و ما دو نفر در اطراف كعبه بوديم، ناگهان ديدم مردي آمد، در برابر كعبه ايستاد، و سپس پسري را ديدم كه آمد در طرف راست او ايستاد؛ چيزي نگذشت زني را ديدم كه آمد در پشت سر آنها قرار گرفت، و من مشاهده كردم كه اين دو نفر به پيروي از آن مرد، ركوع و سجود مي نمودند. اين منظره ي بي سابقه حسّ كنجكاوي مرا تحريك كرد كه جريان را از عبّاس بپرسم، او گفت:

«آن مرد محمّد بن عبدالله است، و آن پسر، برادرزاده ي او، و زني كه پشت آنها است، همسر محمّد است.» سپس گفت: «برادرزاده ام مي گويد: كه روزي فرا خواهد رسيد كه خزانه هاي «كسري» و «قيصر» را در اختيار خواهد داشت. ولي به خدا سوگند، روي زمين كسي پيرو آيين او نيست جز همين سه نفر.» [1] .



[ صفحه 52]