وَ أَقِيمُواْ الصَّلَوةَ وَءَاتُوا الزَّكَوةَ وَارْكَعُواْ مَعَ الرَّاكِعِينَ. [1] .

و نماز را بپاداريد، و زكاة را بپردازيد و همراه ركوع كنندگان، ركوع نماييد. (نماز را با جماعت بخوانيد).

در اين آيه شريفه، خداوند ابتدا دستور برپائي نماز را مي دهد و به دنبال آن، دستور به همراهي با جماعت ديده مي شود. و اين همراه نمازگزاران مي رساند كه نماز بهترين نوعش جماعت است. آيه شريفه اهميت و فضيلت نماز جماعت را بيان مي نمايد، و دليل قرآني براي اقامه ي نمازهاي فريضه ي يوميه به جماعت است.

روايت شده است كه: روزي جبرئيل بر پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله وسلم نازل شد و



[ صفحه 16]



عرض كرد: «يا رسول الله صلي الله عليه وآله وسلم خداوند سلامت رسانده هديه اي برايت فرستاد كه به هيچ پيامبري عطا نكرده است.»

پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله وسلم فرمود «آن هديه چيست؟» جبرئيل عرض كرد: «يا رسول الله آن پنج فريضه ي (نماز) است. كه اگر به وقتش انجام دهي بسيار حسنه دارد و جن و انس نمي توانند ثواب آن را بنويسند مخصوصاً اگر آن پنج فريضه را با جماعت بجاي آوري بسيار بسيار حسنه دارد و اگر تكبير اوّل نماز جماعت را درك كني از 70 حج و عمره ي غيرفريضه ثوابش بيشتر است.»



[ صفحه 17]