وضع موجود آموزش ديني در مراكز آموزش عالي


وضع موجود آموزش ديني در مراكز آموزش عالي، از جهات مختلف و به علل گوناگوني از جمله برنامه، نيروي انساني، امكانات و عنايات لازم، به هيچ وجه رضايت بخش نيست و اهداف متعالي رشد بعد معنوي دانش آموزان را در حد مطلوب محقق نمي سازد. بديهي است كه اقدامات خاص در دانشگاه هاي ويژه نيز از شمول كافي برخوردار نيست و نمي تواند مبناي كار و قضاوت عمومي و اصولي قرار گيرد.

اكنون به جز استثناي ياد شده و نيز تربيت يافتگان دامان مادران مؤمنه و پدران آگاه و دلسوز نمي توان مدعي بود كه عده ي زيادي از خيل كثير نوجوانان و جوانان ما از رهگذر دروس ديني و معارف دانشگاهي تربيت مي شوند و رشد اخلاقي و اجتماعي مي يابند. يكي از علما و انديشمندان مي گويد: «در دين، چيزي هست كه بايد آموخت

چيزي هست كه بايد احساس كرد

چيزي هست كه بايد انتخاب كرد

چيزي هست كه بايد به جا آورد

چيزي هست كه بايد به آن تعلق گرفت.»

همان طور كه در كلام معصوم (عليه السلام) مندرج در اصول كافي آمده است، دين داراي ابعادي است كه در سه محور اساسي اعتقادات، اخلاق و احكام خلاصه مي شود و در مطلع اين بحث نيز به اين نكته توجه كرديم كه بايد تغيير و اصلاح رفتار ديني جوانان و به تبع بينش قوي و عمل صحيح اخلاقي و اجتماعي جوانان در سه حوزه ي شناخت، «عاطفي و عمل و عادت و به تعبيري ملكه شدن در حوزه ي سوم»، آغاز كرد و انتظار داشت.

در حوزه ي عاطفي، از جمله اموري كه احساس دانشجويان را بر مي انگيزد و شوق ايشان را به جريان مي اندازد، مراسم گوناگون توأم با شادي و دعا و نيايش و همچنين ديدار با الگوهاي ارزنده و برجسته در حوزه ي عمل و عادت، شركت در عبادات جمعي، همچون نماز جماعت، عيادت از بيماران و... مي باشد.

براي وصول به اهداف تربيت ديني نوجوانان و جوانان در صورت اجراي صحيح آن مي توان از



[ صفحه 422]



تمام ارگان ها و نهادهاي اطلاع رساني عمومي استفاده نمود، و البته نبايد منتظر پاسخ سريع آن باشيم، تا ما بتوانيم جوانان خود را از اين مسير نادرست كه مهاجمان، ايشان را در آن قرار داده اند به مسير درست هدايت كنيم و اين كار زمان بسياري خواهد برد، تا ان شاء الله بتوانيم شاهد رشد و توسعه ي اخلاقي و اجتماعي در ايشان باشيم.



ملكا ذكر تو گويم كه تو پاكي و خدايي

نروم جز به همان ره كه توأم راه نمايي



همه درگاه تو جويم، همه از فضل تو پويم

همه توحيد تو گويم كه به توحيد سزايي.



«و من الله التوفيق»


بازگشت