دوران نوجواني و جواني آسيب پذيرترين دوره ي زندگي است، كه در اكثر كشورهاي جهان بيشترين آمار مربوط به تخلفات و انحرافات را به خود اختصاص مي دهد. عدم تعادل رشد عقل و احساس در اين زمان و نيز تضادهاي موجود در موقعيت هاي تربيتي خانه و مدرسه، با آنچه را كه از جامعه دريافت مي دارد، برخي اضطراب ها و تنش ها در وجودش مي پروراند كه تنها كاربرد



[ صفحه 417]



شيوه هاي صحيح تربيتي منطبق با نيازهاي دروني و رواني خاص اين دوران مي تواند سبب پيشگيري و دوري از اين نابهنجاري ها شود:

- شناخت قوا و استعدادهاي خويش و تقويت خودباوري

- شناخت نيازها و تمايلات واقعي

- شناخت راه هاي تقويت اراده و كنترل تمايلات

- شناخت شيوه هاي بر طرف ساختن نيازهاي دروني

- آشنايي با واقعيت زندگي

- آشنايي با هنجارها و نابهنجاري هاي جامعه و راه هاي دوري از نابهنجاري ها

- آشنايي با الگوها و قهرمانان واقعي و انتخاب بهترين الگوها

با آموزش موارد بالا به نوجوان به او اعتماد به نفس داده مي شود، و مي فهمد كه براي پاسخگويي و شناخت اين قوا نياز به يك پشتيبان قوي دارد، و اين پشتيبان چيزي جز دين، و ياد خداوند نمي باشد، با داشتن پايه ي اعتقادي محكم مي توان در مقابل تمام تمايلات مقابله كرد و هرگز نماز را مانعي در رسيدن به اهداف علمي و اجتماعي خود نمي داند. و ليكن آموزش اين شناخت ها در بين خانواده هاي ما خيلي كم مورد توجه قرار مي گيرد، اين فرد با اين ديدگاه هاي درهم وارد اجتماع مي شود، آيا فكر مي كنيد ارگان ها به تنهايي مي توانند او را هدايت كنند؟