1- اين مورد كه 57/4 درصد از دانشجويان در مورد انجام وظايف ديني خود كاهل بوده يا اصولا آن را ترك مي كنند امري هشداردهنده است و مي طلبد كه مسئولين تعليم و تربيت در همه ي بخشهاي جامعه و بويژه در دانشگاهها با برنامه ريزيهاي مطلوب فرهنگي در رفع اين مشكل كوشا باشند.

2- نزديك به 44/2 درصد مسايل مربوط به جامعه و تأثيرپذيري از گروه را به عنوان كاهل نمازي خود ذكر كرده اند. توجه به اين مسأله گسترش كارهاي ديني، فرهنگي را در قالب گروههاي دانشجويي به منظور تعديل و هماهنگي سيستمهاي تربيتي متنوع و خرده فرهنگهاي مختلف در سطح دانشگاهها و خوابگاههاي دانشجويي ايجاب مي كند.

3- در حاليكه 47/1 درصد بيشترين اهميت را در دوره ي دبيرستان براي نماز قائل شده اند ولي وقتي به سطح دانشگاه مي رسند اين رقم به 32/4 درصد كاهش مي يابد كه افتي معادل 14/7 درصد داشته است شايد بخشي از اين افت مربوط به موقعيتهاي نامطلوب تربيتي است كه در مسير جوان در يك فرصت نسبتا كوتاه از دبيرستان تا دانشگاه بوجود مي آيد و او را به سوي از خود بيگانگي سوق مي دهد و بخشي ديگر را نيز مي توان به دليل تأثيرپذيري از گروه با فرهنگهاي متفاوت و جامعه پذير شدن ناهمگون در خوابگاهها جستجو كرد كه در اين مورد نيز شايسته است ضمن گسترش برنامه هاي فرهنگي مناسب توجه بيشتري به چگونگي گذراندن اوقات فراغت و بيكاري جوانان دانشجو نمود و شرايط مناسبي جهت گذران مطلوب اين اوقات براي آنان فراهم ساخت.