در تفسير نمونه نقل شده است: هنگامي كه پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله و سلم) آيه 59 سوره مباركه مريم را تلاوت مي فرمودند: «فخلف من بعدهم خلف اضاعوا الصلوة...»

يعني: «پس از آنان، فرزندان ناشايسته اي روي كار آمدند كه نماز را تباه كردند...»

حضرت مي فرمودند: «پس از 60 سال افرادي روي كار خواهند آمد كه نماز را ضايع مي كنند و در شهوات غوطه ور مي شوند و به زودي نتيجه گمراهي خود را خواهند ديد.»

اين پيشگويي اعجاب انگيز رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) حكايت از آن دارد كه اگر مبدأ سخن ايشان را هجرت پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) در نظر بگيريم، آنگاه زمان جلوس يزيد بر اريكه قدرت كاملا منطبق با فرمايش حضرت خاتم الانبياء (صلي الله عليه و آله و سلم) است.

پيشنماز شدن افراد فاسدي مانند معاويه و يزيد و هم دستي و هم داستاني افراد كوته انديشي كه گر چه تارك الصلوة نبودند اما از روح تعاليم عاليه اسلام بويي نبرده بودند، مصداق كامل پيشگويي الهي رسول عاليقدر اسلام (صلي الله عليه و آله و سلم) است. و اگر امام حسين (عليه السلام) در روز عاشورا سخن از احياي دين جد بزرگوارش مي گويد و در همه حال به تكريم نماز مي پردازد، به لحاظ شرايط اسف انگيز آن دوران و انحراف عظيمي است كه تنها امام حسين (عليه السلام) مي تواند در مقابل آن بايستد و چنان كه در احاديث و روايات فراواني كه از شيعه و اهل سنت نقل شده است، شهادت امام حسين (عليه السلام) در اين راه امري قطعي و غيرقابل اجتناب است و امام (عليه السلام) خود به خوبي از اين سرانجام آگاه بود.

سرانجامي كه خود سرآغاز بود؛ سرآغازي بي سرانجام.

نماز ظهر عاشورا دعوتي بود فراتر از زمان و مكان و راز بزرگ ديگر نماز ظهر عاشورا تكيه بر اين نكته عظيم است كه روح مقاومت و پايداري، و انگيزه سلحشوري و جانبازي در جهاد بدون ارتباط با خالق يكتا پديد نخواهد آمد و اين باور ژرف امام (عليه السلام) بود كه: «واستعينوا بالصبر و الصلوة.»

در مورد دلبستگي حضرت سيدالشهدا (عليه السلام) به نماز و اهميتي كه آن حضرت براي نماز و نمازگزاران قايل بوده اند احاديث و روايات متعددي نقل شده است. در برخي از اين احاديث نيز حضرت خود راوي حديثي از رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) يا پدر گرامي خود حضرت مولي الموحدين امام علي (عليه السلام) بوده اند، كه مطالعه و بررسي مجموعه اين احاديث و روايات بيانگر شأن و جايگاه اين فريضه الهي از منظر آن حضرت است؛ به گونه اي كه گويي نماز با نام آن حضرت عجين است و با



[ صفحه 346]



زندگاني ايشان پيوندي عميق و ناگسستني دارد.

شايد به همين لحاظ است كه در زيارتنامه ي آن حضرت نيز نماز از جايگاهي بس شايسته و والا برخوردار است. چنانكه در زيارتنامه آن حضرت آمده است: «و اشهد انك قد اقمت الصلوة و آتيت الزكوة و امرت بالمعروف و نهيت عن المنكر و اطعت الله و رسوله حتي اتيك اليقين.»



[ صفحه 347]