فرد در هر يك از فعاليت هاي زندگي در صورتي در خور تحسين تلقي مي شود كه رفتارش حساب شده و داراي نظم و ترتيب باشد اين امتياز بوسيله تمرين و دقت نصيب انسان مي گردد. انسان در برخي موارد بايد خود را به رعايت نظم در برنامه ها اجبار نمايد و الزاماتي را در برنامه به خود تحصيل كند تا به مرور زمان اين خصوصيت بصورت ملكه در ساير بخش هاي زندگي او جريان يابد.

استاد مطهري در اين مورد مي فرمايد: عبادت كه مي خواهي بكني يك وقت مشخص و معيني دارد و دقيقه اش هم حساب مي شود مثلا اگر عمدا نماز صبح را يك دقيقه قبل يا بعد از طلوع آفتاب شروع كني نمازت باطل است اين وقت ها بايد كاملا رعايت شوند، آيا از نظر خداوند فرق مي كند كه اين وقت باشد يا آن وقت؟ نه از نظر تو فرق مي كند. تو بايد با اين نماز تربيت شوي اگر شب يا نيمه شب هم بيدار بودي، بين الطلوعين بيدار شوي و نمازت را بخواني و نماز ظهر و عصر هم همين طور، بدين ترتيب نمازهاي يوميه روح نظم و انضباط را در انسان احياء مي كند.